در مهندسی و طراحی نرم افزار با مسائل و چالش های مختلفی مواجه می شویم که تکرار پذیر می باشند و ممکن است در پروژه های مختلف بارها با چنین مشکلی مواجه شویم. به عبارت دیگر این مشکلات عمومی بوده و می توان آن ها را به مسائل مختلفی تعمیم داد. لذا در چنین مواردی می توان با یافتن راه حل عمومی و تعمیم آن به مسائل مختلف مشکل مورد نظر را مرتفع نمود.

با بررسی کلی مسائل نرم افزار می توان آن ها را در گروه های مختلفی دسته بندی نمود و برای آن ها راه حل عمومی ارائه داد. به این راه حل های عمومی در اصطلاح Design Pattern یا الگوی طراحی گفته می شود و مهندسین نرم افزار هنگام طراحی می توانند در صورت مواجه شدن با چنین مسائلی، به جای حل مجدد آن از راهکارهایی که از قبل برای این مسئله ارائه شده است استفاده نمایند.

 در مقاله قبل در مورد Docker توضیحاتی ارائه شد. اما شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد کاری که Docker انجام می دهد توسط VMها یا ماشین های مجازی نیز بر روی Serverها قابل انجام است و در این صورت چه لزومی دارد که ما از این تکنولوژی استفاده نماییم؟

در این مقاله  تفاوت های Docker و VMها معرفی شده و مزیت های استفاده از تکنولوژی Docker ارائه خواهد شد.

 معرفی Docker

هر چند که ایده اولیه Docker در سال های قبل نیز وجود داشته و شرکت های مختلفی روی آن کار می کردند اما به صورت رسمی در سال 2014 توسط آقای Salomon Hykes شکل گرفته و ارائه شده است. هدف او از ارائه این سیستم این بود که برنامه نویسان و ادمین های سیستم تعامل راحت تری با مفهوم Container داشته باشند و برنامه ها خیلی راحت تر روی محیط عملیاتی و سرورها اجرا شوند. چرا که یکی از چالش های بزرگ برنامه نویسان این است که برنامه را در یک بستر خاص توسعه می دهند اما در محیط عملیاتی، کلی دردسر برای این که چطور تنظیمات آن ها را انجام دهند وجود دارد و معمولا مدیران سیستم کلی درد سر می کشند تا نرم افزار شما را راه اندازی نمایند و در برخی موارد حتی خود برنامه نویس باید وارد شده و تنظیمات لازم را انجام دهد تا آن را راه اندازی نماید. مسئله ای که وجود دارد این است که هر نرم افزاری نیازمندی های مخصوص خود را داشته و ممکن است نیازمندی های آن ها متفاوت از یکدیگر باشند.